- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مناجات سال نو با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
باز در من چشم وا كن تا تماشایت كنم دردِ دیـدن را دوا كـن تا تماشایت كنم آشـكـارا آشـكـاری مثل روز روشنـی رازهـا را برمـلا كن تا تـماشایت كنم چشم باطن بین نمیخواهم، تو پنهان نیستی چشم ظاهر بین عطا كن تا تماشایت كنم! چـشـمبـندیهای دنیا مهـلت دیـدن نداد زودتر محشر به پا كن تا تماشایت كنم شدّت نـور تو زد چـشم مرا ای آفـتاب جلوه در آیـیـنهها كن تا تـماشـایت كنم
: امتیاز
|
مناجات سال نو با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
دوبـاره فـاصـله افـتـاد بـیـن مـا آقـا دوباره لطف تو و خـواهش گـدا آقا ببین که از نفس افتادهام ز بار گـناه بگـیـر دست گـدای هـمـیـشه را آقـا حلال کن که بجز دردسر نبودم من عطا نمودی و دیدی ز من خطا آقا سلام من به قـنوت نماز نیـمه شبت مـرا مـیـان قـنـوتـت دعـا نـمـا آقــا بگو شبی تو میان قـنـوت نـافـلـهات به جـای مـا نـفـسـی ذکـر ربـنـا آقـا خودت برای ظهورت بیا دعایی کن اثــر نـداشـت ز مـا نــالـۀ بـیــا آقــا رسید سال نو و چشم ما نشد روشن بر آن جـمـال پر از جـلـوۀ خـدا آقا ببین دو چشم مرا یا مقلب الابصار که تـا بـبـیـنـمـت ای یـار آشـنـا آقـا بهار کن دل ما را محـوّل الاحـوال که بی تو رنگ خزان است سینهها آقا بـیـا و درد دل بـیـقـرار و شـیـدا را دوباره کن به نـگـاه خـودت دوا آقا دلم دوباره برای نجف پریشان است برای هُرم گـنـه سـوز مـرتضی آقا "دلم برای مـدیـنه بهـانه میگـیـرد" بـرای لطف خـدایـی مـجـتـبـی آقــا خدا کند که به اذن عـلی و مادرتان روم دوبـاره شب جـمعه کـربـلا آقا طواف قبر حسین آن شهید بیلشگر طـواف قـبـر عـلـمــدار بـا وفـا آقـا گمان کنم ز خراسان به دل نسیمی زد نشسته بر لب من یا رضا رضا آقـا تو ای بهانۀ هر نو شدن بیا نـو کن تـو با لبـاس شهـادت لـبـاس مـا آقـا
: امتیاز
|
مناجات سال نو با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
در این هوای بهاری شدم دوباره هوایی بهـار میرسد اما بهـار من! تو کجایی؟ چه برکتی، چه نویدی، چه سبزهای و چه عیدی؟ به سال نو چه امیدی؟ اگر دوباره نیایی مـقـلّـبـانه به قـلبـم، هوای تازه بـنـوشان محـوّلانه به حـالـم اشاره کن به دعـایی مـقـدّر است به فـالـم مـدبّـرانـه بـتــابـی خوش است لیل و نهارم اگر نظر بنمایی اگر قرار چنـین شد، تو را بهـار نـبـیـند چنین نکو ز چه رویی؟ چنین خجسته چرایی؟ اگرچه حُسن فروشان به جلوه آمده باشند تو آبـروی جهانی، تو روی مـاه خدایی دل از امیر سواران گرفته است بشارت از آسـمان خـراسان شنـیـده است ندایی خودت مگر که به زهرا توسلی کنی امشب نمیرسد گل نرگس! دعای ما که به جایی
: امتیاز
|
مدح و مناجات با حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
مـا از ازل اسیـر پـریـشـانی تـوأیـم دنـبــال دیــدن رخ نــورانـی تـوأیـم ما ورشکستهایم... نگاهی، ترحّمی محتاج یک عطای سلیـمانی تـوأیـم کو خیمهات که رو به حریمت بیاوریم؟ آوارۀ بـهـشـت بــیــابــانــی تــوأیـم ای مـجـری حـدود الـهـی بیا که ما لب تـشنـۀ مـرامِ مـسـلـمـانی تـوأیـم از زیر پرچم تو به جایی نمیرویم سایه نشین رحمت رحـمانی تـوأیـم برق نگاه تو دل ما را گـرفته است دیــوانـگـان دیــدۀ بــارانــی تـوأیـم دیگر نـفـس نمانـده بیـا تا نـمردهایم دل خستگـان غیبت طولانی تـوأیـم یک شب بیا به هیأت ما منبری برو ما کـشتگـان لهجۀ عـرفـانی تـوأیـم لب وا کن و سخن ز تن بیکفن بگو گریه کـنان روضۀ طوفـانی تـوأیـم ما سینه چاک بیکسیِ شاه بیسریم سـیـنـه زنـان نـوحـۀ قـرآنی تـوأیـم ما را به دیـدۀ سحـر خود نگـاه کن مـا زائـران جـدّ خـراسـانـی تـوأیـم
: امتیاز
|
مناجات و توسل به امام زمان عج الله تعالی فرجه
از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن بر این همه توسّـلِ بی جا، گـذشت کن حبِّ گناه، مانده بر این، قـلبِ عاصِیَم دارم فـقط به دل، غـمِ دنیا، گذشت کن هر شب به صد بهـانه، به دنبالِ هیئتم فردای آن، بدی ست مُهیّا، گذشت کن انـگـار حـاجـتـم شده، یـکـبـار دیـدنت این هم غمی، به دیگرِ غمها، گذشت کن تا کِـی به ادّعـای تهـی، دَم زِ تو زدن تا کی « اَحارُ فیکَ » به لبها، گذشت کن ای رمز و راز و علّتِ خلقت، نگارِ من بگشای، بر بشر، تو معـمّا، گذشت کن سر گشته و خرابم و حیران، به کویِ تو از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن
: امتیاز
|
توسل به امام زمان عج الله تعالی فرجه
مستي نه از پـياله نه از خـم شروع شد از جـادۀ سـهشـنـبه شب قـم شـروع شد آيـيـنـه خـيـره شد به من و من به آيـينه آن قـدر خـيـره شد كه تـبـسم شروع شد خورشيد ذره بين به تـماشاي من گرفت آنـگـاه آتـش از دل هــيـزم شـروع شـد وقـتـي نـسيـم آه من از شيشهها گـذشت بـيتــابــي مـزارع گـنــدم شــروع شـد مـوج عـذاب يا شب گـرداب؟! هيچ يك دريا دلش گـرفـت و تـلاطم شـروع شد از فال دست خود چه بگويم كه ماجـرا از ربـّـنــاي ركـعـت دوم شـــروع شــد در سجده توبه كردم و پايان گرفت كار تا گـفـتـم السلام عـليـكـم ... شـروع شد
: امتیاز
|
توسل به امام زمان عج الله تعالی فرجه
تمام مردم اگر چشمشان به ظاهر توست نگاه من به دل پاک و جان طاهر توست فقط نه من به هـوای تو اشک می ريـزم که هر چه رود درين سرزمين مسافر توست همان بس ست که با سجده دانه برچـيند کسی که چشم تو را ديده است و کافر توست به وصف هيچ کسی جز تو دم نخواهم زد خوشا کسی که اگر شاعرست شاعر توست که گفته است که من شمع محفل غزلم؟! به آب و آتش اگر می زنم به خاطر توست
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
بی قرار توأم و در دل تنگـم؛ گله هاست آه! بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست مثل عکس رخ مهـتاب که افتاده در آب در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست آسـمـان با قـفـس تـنـگ چه فـرقـی دارد بـال وقـتی قـفـس پَـر زدن چلچـله هاست بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست باز می پرسمت از مسئلۀ دوری و عشق و سکـوت تو جـواب همـۀ مسئـله هاست
: امتیاز
|
توسل به امام زمان عج الله تعالی فرجه
کی به آتش می کشی تسبیح یا قدّوس را روح سرگردان این پـروانۀ مـأیـوس را کور سوهای چراغ عـقـل مردم منکـرند روشنایی های آن خورشید نا محسوس را از صدای موج سرشارند و با ساحل دچار گوش ماهی ها چه می فهمند اقیانوس را نسل در نسل زمین گـشتـند تا پیـدا کـنند سایۀ پر های رنگـارنگ آن طاووس را تلخ وشیرین جهان چیزی به جزیک خواب نیست مرگ پایان می دهد یک روز این کابوس را
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان عج الله تعالی فرجه
وقتی میان نفس و هوس جنگ می شود شیطان دوباره دست به نیرنگ می شود نـقـشـه کـشـیـده است، مـرا دشمنت کند بـا لـشـگـر گـنـاه هـمـاهـنـگ مـی شـود دارد حـنـای تـوبـه و شـرمی که داشتـم پیشت عزیـز فـاطـمه بی رنگ می شود با هر گـنـاه فـاصـلـه می گـیـرم از شما کم کم وجب وجب، دو سه فرسنگ می شود اشکم چه شد؟! به جان تو بـاور نداشتم روزی دلم ز فرط حسد سنگ می شود آقا ببخش، بس که سرم گرم زندگـیست کـمـتـر دلـم برای شـمـا تـنـگ می شود
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
زمین دامنم از آب دیـده مـرطوب است بیا که حاصل این کشتزار مرغوب است مرا خلاص کن از سالهای غیبت خود مگـر تحمل من مثل صبر ایـوب است؟ اگـرچـه روی سیـاهـم، به کـار مـی آیـم برای طی زمستان زغال هم خوب است اگـر دروغ بگـویـم اسـیـر گـرگ شوم: مقـام پیرهـنـت چشم های یعـقـوب است عـصای مـعـجـزههـا مار می شود با تو کسی که بیتو نخشکد شقی تر از چوب است همیـشـه ابر ز خـورشید رنگ می گیرد به هر کجا بروی این صحیفه زرکوب است
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
دل مرده ام ز خاک درت زنده می شوم با مِهر تو چو مهر، فـروزنـده می شوم چون در حریم خویش مرا راه میـدهی ازجرم خویش و لطف تو شرمنده می شوم در موج گریه گر تو به اشکم نگه کنی سر تا قدم چو باغ گل از خنده می شوم ازکثرت عطای تو سر میکشم به عرش وز خـجـلـت گـنــاه سرافکنده می شوم خاک توأم اگر چه برآرم سر از سپهر بالله قـســم به پـای تو پـایـنـده می شوم سـر تـا به پـا گـنـاهـم و بـا دوستـی تو مرهـون لطف خـالـق بخشنده می شوم با آن که غرق ظلمتم از کـثـرت گـنـاه تا بنده می شوم به تو، تـابـنده می شوم هیچم ولی وصال توأم می دهد وجـود آن قطره ام که بحر خروشنده می شوم کام هلاکت است به هر سو که رو کنم تنهــا به درگـه تو پـنــاهـنــده می شـوم من میثمم که مرگ و حیاتم بدست توست در قبر هم به دوستی اَت زنده می شوم
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
کــاش می شد بــنــدۀ خــوبت شــوم ذاکــر دلـخــواه و مـحـبــوبـت شـوم کــاش من هــم فـانـی عـشـقـت شوم جـذبــه ای بنـمـا که مـجـذوبت شوم دست خطی سوی این عاشق فرست ای فــدای خــط مــکــتــوبـت شــوم هر که بر تو مـنـتـسب شد بُـرد کرد دِه اجــازه تــا کـه مـنـسـوبـت شــوم ســالـهـا آوارگـی بـهــرت کــم است وای اگر یک لحـظه مغضوبت شوم کی بــدی از جــان من بیرون شود؟ کی غــلام خــوب و مطـلـوبت شوم کـیـمـیــا کـن ایـن مـس جــان مــرا تــا که بــا یــاد تو زرکـوبـت شــوم هر بــلا آید به جــانــم بــاک نیـست پـیـشـه سـازم صـبـر، ایّــوبـت شوم نیست خالص تر ز اشکت در جهان ای فــدای اشـک مـرغــوبـت شــوم
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با امام زمان (عج)
آقا ســلام! ســوز و نــوایــی به مــا بـده هر صبــح و شام حال بکـایی به ما بده دل تنگ دیــدن تو شدیم ایّهــا الغــریب! آغوش خویش وا کن و جـایی به ما بده تنها به عشق دیدن تو نـدبـه خـوان شدیم هر صبحِ جمعه حـال دعــایی به ما بده این دیده ای که غیر تو هر چیز دیده است از ما بگیــر و چـشـم خــدایی به ما بده تا کی اسیــر لــذّت نـفـسـانـیـت شـدن؟! بشکن حصار و برگ رهـایی به ما بده زنگــار معـصیت دل ما را سیــاه کـرد با کیــمیــای عشق، جـلایــی به ما بـده شایـسـتـۀ مُحـب تو روی سـیـاه نـیـست این جلــوه را بگیــر و نمایـی به ما بده دراین زمان که هر که به دنبال زندگی است توفـیــق نــوکــری و گـدایی به مــا بده چیــزی نمانــده تا که مُحــرّم فــرا رسد سـهـمــیّــۀ امــام رضــایـی به مــا بــده سهمیّه ای که قطره ای از آن گره گشاست در دیــده ها بـریـز و صفـایی به ما بده در هر فــراز روضــۀ گــودال قـتـلـگاه حال و هــوای کرب و بــلایی به ما بده
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با امام زمان (عج) و بقیع
غبــار مقــدم تو، تــوتیــای چـشــمــانم ز هجــر تو شده ابری هــوای چشمانم سحر که سفرۀ دل وا کنم به راز و نیاز فقط وصــال تو باشد دعــای چشــمانم اگر که بغض گلویم کمی ترک بخورد پر از ستاره شود این فضای چـشـمانم تمام عــالــم هستی، غــریب در نظـرم فقــط فــراق تو شد آشنــای چــشــمانم دو دیده ام شده تاریک در حجـاب گناه نگــاه مهــرِ تو بــاشد ضیــای چشمانم نظر به روی تو آداب و سعیِ خود دارد سرت چو مروه و پایت صفای چشمانم به غیر دامن خیسم ز قطره قطرۀ اشک کــســی دگر نشنیده صــدای چشــمانـم قسم به فاطمه داغی به سیــنه دارم من به دل هوای بقیــع و مــدیــنه دارم من
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان (عج)
تو جان جــهــانـی فــدایـت شــوم تو بهتــر ز جـانی فــدایـت شــوم نه ماهی نه مهری به رویت قـسم بــه از این و آنــی فــدایـت شــوم دلم را که چون سایه دنبال توست کجــا میـکـشـانــی؟ فــدایـت شــوم چه کـردم؟ گنــاهم چه بوده؟ چـرا ز چـشـمـم نهــانی فــدایـت شــوم قـلم را شکـسـتـم؛ دهــان دوخـتــم تو فــوق بـیــانــی فــدایـت شــوم قــدِ ســرو و ســروِ قــد تو کـجــا تو ســرو روانــی فــدایـت شــوم چه کــم گــردد از تو مرا هم اگر کنــارت نــشــانـی فــدایـت شــوم الا ای تــمــام جــهــان از تو پُــر کجــای جــهــانـی؟ فـدایـت شــوم خیــال تو دل را صفــا مــی دهـد ز بس مهــربــانی فــدایـت شــوم عجب نیست از شهـد وصلت اگـر مرا هــم چــشـانی فــدایـت شــوم از آن رو نهــانی که می بـیـنـمت به هـر جا عیــانی فــدایـت شــوم چه پیدا چه پنهان به هر جا روی امــام زمــــانــــی فــدایـت شــوم نه تها به «میثم» به خَـلق جهانی تو کـهـف امــانــی فــدایت شــوم
: امتیاز
|
غزل مناجاتی با امام زمان (عج)
مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت از سمک تا به سهــایش کشش لیـلا برد من به سر چشمه خورشید نه خود بردم راه ذرّه ای بــودم و مهــر تو مرا بــالا برد من خسی بی سرو پایم که به سیل افتادم او که می رفت مرا هم به دل دریـا برد جام صهبا به کجا بود مگر دست که بود که در این بـزم بگردید و دل شیــدا برد خم ابروی تو بود و کف مینـوی تو بود که به یک جلوه ز من نام و نشان یک جا برد خودت آموختیم مهر و خودت سوخـتـیم با بر افروخته رویی که قرار از ما برد همه یــاران به ســر راه تو بودیــم ولی خــم ابـروت مرا دید و ز من یغــما برد همه دلبــاخته بودیم و هراسان که غمت همه را پشت سر انـداخت، مرا تنها برد
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان(عج)
هــزار مــرتبه جــانـم بگیر و جانم ده سپس کرم کن و یک لحظه رو نشانم ده ز خشک سالی اشکم نمانده برگ و بری کــرامتی کن و اشکی به دیدگــانــم ده
: امتیاز
|
توسل به امام زمان(عج)
چو دیــدنــد در لــوح خلـقت دلــم را ســرشتـند بــا آب رحــمت گــلــم را بــهــایــی نــدارم ولــی یــار، فــردا گــران می خــرد اشگ ناقــابلــم را هنــوز این تن خاکی ام بود، خــاکی که ســوزانــد داغ مـحــبّــت دلــم را بدن خستــه و بار سنگـین و ره دور مگر اشــگ، آسان کند مشکــلــم را بسوز ای دل امشب بسوز ای دل امشب بسوز و بســوزان همه حــاصلــم را ببــارید ای چــشــم ها بلــکــه امشب حسیــنی کــنــید این دل غــالــفــم را چنان غــرق سازید در بحــر اشکــم که در مـوج آن گُــم کنــد ساحــلم را دلــم محمــل و من اسیــرش نــدانــم کجــا می برد ســاربــان محـملــم را درآ «میثم» از منــزل تن پس آن گه بـگــو یــافــتــم، یــافـتــم مـنــزلـم را
: امتیاز
|
توسل به امام زمان عجل الله تعالی فرجه
در شب تو روشنــايي اگــر يافتي بگــو در غصــه آشنــايــي اگــر يــافتي بگـو خير کثير حضرت زهـراي اطهر است بــر جــودش انتهــاي اگــر يافــتي بگو
: امتیاز
|
مناجات با امام زمان(عج)
اي شده مجــنــون تو بــسيــار هـا عــارف و ديــوانه و هــوشيار ها بي توغزل نيست غزل شعر نيست نـقـش بــود بــر در و ديــوار هــا
: امتیاز
|